|
Palestinian Media
Watch Bulletin
28 maart 2004
Inleiding
Zowel de Palestijnse Autoriteit als Chamas wijzen Israëls recht op bestaan
af, zijn actief in het leiden en bevorderen van terrorisme, en vertellen
de mensen in het Arabisch dat terro-risme
een onderdeel van de Jihad is om Israël te verzwakken en te vernietigen.
Het enige verschil van betekenis dat overblijft is de acceptatie door de
PA en de afwijzing door Chamas van het politieke proces als een middel om
Israël te vernietigen. Het volgende uit
The
Jerusalem Post van 28
maart illustreert
de verontrustende overeenkomsten
tussen de ideologieën van de PA en Chamas.
The
Jerusalem Post:
28 maart
2004
Zoek de
verschillen
PA en
Chamas Ideologie overeenkomst
door Itamar Marcus en Barbara Crook
De westelijke
wereld ziet Chamas als een terroristische organisatie op zoek naar de
vernietiging van Israël, maar behandelt de Palestijnse Autoriteit (PA) als
een vredespartner voor Israël, hetzij actueel, hetzij mogelijk. Het feit
dat Israël doorgaat met het zoeken van contact met de leiders van de PA
verhoogt het duidelijke onderscheid dat gemaakt wordt tussen de PA en
Chamas.
Maar de afstand tussen Chamas en de PA is al jaren geslonken. En de manier
waarop de PA geantwoord heeft op het doden van Yassin toont aan hoe dicht
de groepen momenteel bij elkaar staan. De PA is veel verder gegaan dan de
verwachte vorm van veroordeling van de dood en heeft Yassin verheerlijkt
als een leider die de hele Palestijnse Autoriteit vertegenwoordigt.
PA Premier Achmed Qurei, bijvoorbeeld, vertelde op de PA TV dat juist
zoals „Yassin de Palestijnen verenigde in zijn leven, hij ze weer in zijn
dood verenigt.” Jasser Arafat’s officiële krant, Al Hayat Al Jadida,
publiceerde een cartoon van een rolstoel in de vorm van een landkaart van
wat de PA „Palestina” noemt (waarbij heel Israël is uitgewist) daarmee
grafisch uitdrukkend dat Yassin en „Palestina” een en hetzelfde zijn.
Als een niet eerder voorgekomen stap staakte de PA televisie alle
reguliere programma’s gedurende enkele dagen, en afgezien van kort
nieuwsuitzendingen zonden zij alleen beelden uit van de Koran op rouwtonen
gezongen. In de Arabische wereld is dit uitzenden van de Koran gewoonlijk
gereserveerd voor de dood van staatsleiders, zoals de Syrische TV deed na
de dood van Hafez Assad. Dat de PA TV Yassin op deze manier behandelde
toont zijn gerezen status aan temidden van het PA leiderschap en de PA
samenleving.
Ieder die naar de uitspraken van de PA leiders in het Arabisch geluisterd
heeft in de afgelopen jaren, heeft herkend dat er nooit een duidelijk
verschil in ideologie was tussen de PA en Chamas. Het is bekend,
bijvoorbeeld, dat Chamas gelooft dat de Islam vraagt om Israëls
vernietiging. Zoals het Chamas handvest zegt, „Palestina is een
Islamitische Wakf, de bevrijding van Palestina is een individuele plicht
die alle moslims overal verbindt.”
Minder bekend is dat de religieuze leiders van de PA identieke regels
geven. Zelfs toen de Oslo akkoorden in hun hoogtijdagen waren, heeft
Yousuf Abu Sneinah, prediker van de Al-Aksa Mosque, deze regel op de PA TV
verwoord: „Het land Palestina is een Wakf voor iedereen. De bevrijding van
Palestina is een plicht voor de hele Islamitische wereld."
(30 april 1999).
Het gevoel
is dat een verschil tussen Chamas en de PA is, dat de laatste op zijn
minst in principe het geweld als middel om politieke doelen te bereiken
heeft opgegeven. Nu was het echter Arafat die in 1999 zei, letterlijk
vooruitlopend op de huidige terreur oorlog: „De akkoorden zullen het land
niet bevrijden. Iedere centimeter vraagt om strijd en het land vraagt om
bloed.” (Al Hayat Al Jadida,
25 januari 1999).
Toen Chamas
begon in 1996 om Israëli’s te vermoorden door middel van zelfmoord
terroristen, veroordeelde de PA in het Engels de moorden. Maar in het
Arabisch maakten de leiders van de PA duidelijk dat er geen verschil in
standpunt was, alleen een taakverdeling.
Muhammad Dahlan, toenmalig hoofd van de Beschermende Veiligheidsdienst in
Gaza, zei dat de aanwezigheid van Chamas „belangrijk en essentieel is voor
de samenwerking in het gebouw.” Chani Alchasan, een lid van het Centrale
Comité van El Fatach verklaarde de rol van Chamas: „Eenheid ligt in de
aard van de opbouw, en het is een verplichting voor ons om het werk onder
de bouwers te verdelen.” (Al
Ayyam, 31 augustus 1997).
Zelfs al in
1997, na de bomaanslag op Tel Aviv's Apropos café, drukte een lid van de
Wetgevende Raad van de PA zijn medeleven uit aan de familie van de
zelfmoordbomaanslagpleger tijdens een zitting van de wetgevende macht,
en „zijn woorden werden onderbroken door het applaus van de leden van de
[PA wetgevende] Raad.” (Al Hayat Al Jadida 27 maart 1997). Benadrukt moet
worden dat deze hele samenwerking openlijk uitgedragen werd in de PA
samenleving, lang voor de huidige terreur oorlog begon in oktober 2000.
Na het begin van de terreur oorlog, heeft de PA alle verschillen tussen de
„bouwers” volledig uitgewist door de schepping van een eigen
zelfmoorterreureenheid, de „El Aksa Martelaren Brigade,” die verscheidene
zelfmoorterreuraanslagen heeft uitgevoerd identiek aan die van Chamas.
Als er al enig verschil is vandaag de dag tussen Chamas en de PA dan is
dat in hun houding tegenover een tijdelijk akkoord met Israël.
Terwijl het
handvest van Chamas verklaart, „Er is geen oplossing voor het Palestijnse
probleem behalve door de djihad,” heeft de PA beargumenteerd dat de
tijdelijke overeenkomsten gebruikt kunnen worden om strategisch gebied te
verkrijgen van waaruit gemakkelijker gevochten kan worden om Israël te
vernietigen.
Want PA minister Abdel Aziz Shahin legde dit enkele maanden voor de PA de
terreuroorlog begon uit: „De Oslo akkoorden [waren] een steunpunt en niet
een permanente regeling, daar oorlog en strijd om een land efficiënter
zijn dan een strijd vanuit een ver land…. Het Palestijnse volk zal
doorgaan met de revolutie totdat zij het doel van de revolutie van ’65
bereikt hebben...” dat is, de vernietiging van Israel
(Al-Ayyam, 30 mei 2000).
Faisal Hoesseini noemde de Oslo Akkoorden een „Trojaans paard... het Oslo
akkoord, of ieder ander akkoord, is slechts een tijdelijke regel… in
overeenstemming met de hogere strategie dat [Palestina is] ‘van de rivier
tot de zee.’” (Al-Arabi
Egypt, 24 juni 2001).
Vandaag de
dag omarmen zowel de Palestijnse Autoriteit als Chamas het gebruik van
terreur om Israël te bestrijden. Het enige verschil van betekenis tussen
hen is de acceptatie en de verwerping van het politieke proces als een
middel om Israël te vernietigen.
Marcus is oprichter en directeur van Palestinian Media Watch. Crook is
PMW’s Noord Amerikaanse vertegenwoordiger.
|